Allerbeste cadeau dat ik kreeg: A short history of tractors in Ukrainian, van mijn dochter Ella (9). Met gedicht:

En dat deed mijn mond.
Verder is de oogst drie cd's. Lizz Wright, Mariza en Jamie Cullum. Goede oogst.

Op dit moment zit ik 7,5 uur te wachten op de KPN-monteur die voor ons een telefoonlijn komt aanleggen. In het nieuwe Kiezelkantoor, waar nog geen voorzieningen zijn en waar de verwarming het niet doet. Het enige dat er is, is stroom en internet. Vandaar dat ik dit kan posten. Ik begin nu redelijk wanhopig te worden. De monteur zou tussen 8.00 en 13.00 uur komen. Om 13.00 uur belde ik en kreeg te horen dat de monteur nog één andere klant had en dan bij mij zou komen. Om 14.30 belde ik weer. Binnen een half uur zou de monteur bellen. En anders mocht ik mailen, dan werd ik meteen door de servicedeskmedewerker gebeld. Allebei niet gebeurd.

De foto is gemaakt door één van de andere huurders van dit verzamelgebouw. Toen was ik nog vrolijk – ik zat pas twee uur te wachten. Inmiddels kan ik wel janken.

Update:

Om 15.30 weer gebeld. Drie keer doorverbonden, uiteindelijk een mevrouw van de planning aan de lijn. Die vertelde dat er wel degelijk een monteur geweest zou zijn (ik twijfel eraan), maar buiten al gezien had ‘dat er te weinig capaciteit was en dat er bijgeboord moest worden’. ‘Waarom weet ik dat niet?” “Ik ga het voor u uitzoeken, blijft u aan de lijn.” 20 minuten later heb ik opgehangen. De eerdere servicedeskmedewerker had intussen gemaild: “Ik heb u gebeld, maar u nam niet op!” Tja, dat krijg je dan.

Om 16.00 uur besloot ik dan maar naar huis te gaan en kreeg alsnog de dame aan de lijn die mij vervolgens zó onbeschoft te woord stond (“Moet ik dat nou nog een keer uitleggen? U vraagt nu al voor de tiende keer hetzelfde!”) dat ik haar naam en die van haar chef vroeg, zodat ik een klacht kan indienen. “Ik heb geen chef, ik heb een manager!”. Ja, tuurlijk. Morgen word ik gebeld voor een afspraak binnen vier dagen. Heel fijn, zeker weer een dag gaan zitten… Dacht het niet.

Net een verbijsterende ontdekking gedaan. Mijn leesrichting is niet
standaard van links naar rechts. En sterker nog: bij mijn zoon ook
niet. Mijn dochter en mijn companera daarentegen lachten mij hartelijk
uit: voor hen is lezen van links naar rechts.

Wat is het voor jou? Kijk naar plaatje 1. Voor mij staat daar Xonu. Ik
dacht echt dat er een fout was gemaakt in het ontwerp.
Draait mijn dochter de muts om (vandaag gekregen in de supermarkt bij
drie rookworsten), dan staat er pas Unox, zie plaatje 2. Maar dan zit
de muts dus verkeerd. Zo is ie niet bedoeld.

Het zal aan haar parmantige neusje liggen. Dat is blijkbaar mijnstartpunt bij het lezen.Hoe zit dat bij jou? Alsjeblieft help me met dit onderzoek. Ik benheel benieuwd of dit universeel is.Post je ervaring hieronder bij de ‘comments’of reageer op Twitter met hashtag #xonu.

En retweet om genoeg respondenten te krijgen :-).