Ella doet mee aan een wedstrijd waarmee ze twee dagen Efteling kan winnen voor het hele gezin. Ze moest een sprookje schrijven van maximaal 300 woorden. Een sprookje schrijven kon ze wel, ze is er zelfs van overtuigd dat ze het sprookje schreef dat gaat winnen (aan zelfvertrouwen geen gebrek). Het was alleen drie keer te lang. Letterlijk. Samen hebben we het ingekort. Het is nog 25 woorden te lang, maar meer kon er niet uit. Hoop dat de jury met alle handen over de rechtvaardige harten strijkt.  

Er was eens in een land hier ver vandaan een dapper meisje dat Alize heette. Zij had als beste vriend een kleine muis die kon praten. Op een dag hoorden zij dat er een kluis in de Efteling was komen vallen en niemand wist waarom.
Warschel- zo heette de muis-  zei: Alize jij kan dat. Alize twijfelde.
Ik ga je helpen. Zei opeens een jongensstem. Die was van Nils Watrelan waar Alize al lang verliefd op was. Toen durfde Alize wel.
Een week later keek Alize vol bewondering naar de Efteling die voor haar lag.
De Directeur Van De Efteling Kwam op hun drieën afgerend. Kom binnen zei hij. Dit is Warbbelis Jacobs, de andere kandidaat. Meneer Jacobs kon je moeilijk groot noemen ook al was hij dat wel, voor een dwerg. Hij had een sikje  en een bolhoedje op. Hij mocht eerst. De dwerg dacht: als het niet lukt saboteer ik de kluis zodat Alize hem ook niet open krijgt…
Na een uur mocht Alize.
Toen Alize twee meter van de kluis af was werd ze opeens naar achter geblazen. Ik kan helpen zei Nils. Warschel pak mijn ene hand vast en Alize mijn andere hand. Zeg mij na.

Alize, Warschel en Nils zeiden dat rijmpje drie keer.
Nils zag het als eerste; een groene gloed om de kluis die langzaam steeds sterker werd.
BENG! En de kluis ging open. Warschels muizenstaart begon te trillen van opwinding. Alize las voor wat er op de binnenkant stond: deze kluis is speciaal voor de Efteling gemaakt om mensen te verbazen met de kunst van de Rabobank.
Meneer De Directeur Van De Efteling was erg blij.
En Alize en Nick trouwden en Warschel vond een muizenmeisje en ging samenwonen in hun huis.
En ze leefden nog lang en gelukkig.

En wat is herfst? Haard, wijn, pompoensoep.
Voor een vriendin die vijftig werd moesten we een recept aanleveren. Pompoensoep dus.

Koop bij de betere supermarkt een lekkere fles kruidige rode wijn en koop de rest van de ingrediënten bij de Turk. Kies een fijne pompoen, niet te groot, biologisch (zijn er niet-biologische pompoenen?), met een mooie schil. Want die schil die gaat erin. Dat is het geheim van deze pompoensoep. Verder een zak soepgroente als je lui bent, en anders groenten waar je pet naar staat. Een zak wortels (idem) of een bos worteltjes dan wel een paar winterpenen. Het maakt allemaal niet zoveel uit, al zit er eerlijk gezegd weinig smaak aan een zak geschrapte worteltjes. Dus doe die maar niet. Een lekker stukje verse gember heb je nog nodig, kerrie, een paar groentebouillonblokjes en een bosje koriander.

• Schenk jezelf een goed glas wijn in en zet de groente aan in een scheut olijfolie en wat kerriepoeder (niet lui geweest en dus geen kant-en-klaarzak? Dan eerst even snijden. Heel grof; grote stappen, snel klaar is dit recept).
• Wortel als het van het wintertype is ontvellen met de kaasschaaf en in een paar stukken breken. In de pan ermee.
• Was de pompoen voor de zekerheid (je weet niet waar die middenstander met zijn handen gezeten heeft voordat ie de pompoen in je zakje deed) en hak ‘m met je grootste mes in vieren. Pitjes eruit met een lepel en de rest in flinke brokken jenzen. Bij de groente.
• Water en blokjes naar eigen inzicht.
• Gember niet vergeten. Niet te grote stukken. Ik schil de gember, maar ik zou eigenlijk niet weten waarom – volgens mij kun je dat ook laten.
• Koken. Staafmixer erop.
• In kommetjes met vers opgepiept maanbrood erbij en gehakte koriander erover. Rest van de wijn ernaast serveren.

Extra Serveertip: maak drie keer deze hoeveelheid, koop zes keer de starthoeveelheid wijn en vraag een kluitje vrienden aan de grote tafel en blijf praten en soep eten tot het ochtend wordt.

Het universum mailt mij elke dag opwekkende berichten, dat ik geweldig ben en zo. Dat doet het universum al zo’n anderhalf jaar en daarmee laat ie me elke dag weer glimlachen. Het universum is mijn grootste fan. Het universum beweert alles te kunnen regelen voor me ook. Toen ik me aanmeldde voor de mailinglijst moest ik iets materieels opschrijven dat ik wel wilde hebben. Dat zou ik dan krijgen. Een iPhone, was mijn wens.

Zoals de meesten van mijn volgers inmiddels weten, werd ik vrijdag gebeld dat ik een prijs gewonnen had. Vanochtend kwamen ze ‘m brengen, mijn iPhone 4. Via de website BuitenBeter. Een mooi app’je kun je daar krijgen om melding te maken bij je gemeente dat er een tegel losligt, vuilnisbakken vol zijn, of iets beter anders geregeld zou kunnen worden. Elke maand verloten ze een mooi ding onder de goede inzenders. Het universum rulet dus. Ben benieuwd wanneer ik een iPad krijg, die heb ik nu op mijn universele wensenlijstje gezet. En als ik straks naar huis ga, stop ik bij elk kapot stoplicht.

Dus berg je maar, gemeente Rotterdam. Het Universum, BuitenBeter en ik werken samen en zijn onoverwinnelijk. :-)

[youtube http://www.youtube.com/watch?v=LYVoQU31hSc&hl=nl&fs=1]</object>

Ook met dertig jaar ervaring kun je op het laagste punt van de camping gaan staan. Zeker als het al 2,5 week mooi weer is.
Verder heb ik ook nieuwe foto's in mijn Flickr-album 'Zomervakantie Zweden' gezet. De eigenaar van het restaurant waar ik mijn camera de laatste avond had laten liggen, heeft 'm netjes opgestuurd en de foto's stonden er nog op. :-).