Op dit moment zit ik 7,5 uur te wachten op de KPN-monteur die voor ons een telefoonlijn komt aanleggen. In het nieuwe Kiezelkantoor, waar nog geen voorzieningen zijn en waar de verwarming het niet doet. Het enige dat er is, is stroom en internet. Vandaar dat ik dit kan posten. Ik begin nu redelijk wanhopig te worden. De monteur zou tussen 8.00 en 13.00 uur komen. Om 13.00 uur belde ik en kreeg te horen dat de monteur nog één andere klant had en dan bij mij zou komen. Om 14.30 belde ik weer. Binnen een half uur zou de monteur bellen. En anders mocht ik mailen, dan werd ik meteen door de servicedeskmedewerker gebeld. Allebei niet gebeurd.

De foto is gemaakt door één van de andere huurders van dit verzamelgebouw. Toen was ik nog vrolijk – ik zat pas twee uur te wachten. Inmiddels kan ik wel janken.

Update:

Om 15.30 weer gebeld. Drie keer doorverbonden, uiteindelijk een mevrouw van de planning aan de lijn. Die vertelde dat er wel degelijk een monteur geweest zou zijn (ik twijfel eraan), maar buiten al gezien had ‘dat er te weinig capaciteit was en dat er bijgeboord moest worden’. ‘Waarom weet ik dat niet?” “Ik ga het voor u uitzoeken, blijft u aan de lijn.” 20 minuten later heb ik opgehangen. De eerdere servicedeskmedewerker had intussen gemaild: “Ik heb u gebeld, maar u nam niet op!” Tja, dat krijg je dan.

Om 16.00 uur besloot ik dan maar naar huis te gaan en kreeg alsnog de dame aan de lijn die mij vervolgens zó onbeschoft te woord stond (“Moet ik dat nou nog een keer uitleggen? U vraagt nu al voor de tiende keer hetzelfde!”) dat ik haar naam en die van haar chef vroeg, zodat ik een klacht kan indienen. “Ik heb geen chef, ik heb een manager!”. Ja, tuurlijk. Morgen word ik gebeld voor een afspraak binnen vier dagen. Heel fijn, zeker weer een dag gaan zitten… Dacht het niet.

Net een verbijsterende ontdekking gedaan. Mijn leesrichting is niet
standaard van links naar rechts. En sterker nog: bij mijn zoon ook
niet. Mijn dochter en mijn companera daarentegen lachten mij hartelijk
uit: voor hen is lezen van links naar rechts.

Wat is het voor jou? Kijk naar plaatje 1. Voor mij staat daar Xonu. Ik
dacht echt dat er een fout was gemaakt in het ontwerp.
Draait mijn dochter de muts om (vandaag gekregen in de supermarkt bij
drie rookworsten), dan staat er pas Unox, zie plaatje 2. Maar dan zit
de muts dus verkeerd. Zo is ie niet bedoeld.

Het zal aan haar parmantige neusje liggen. Dat is blijkbaar mijnstartpunt bij het lezen.Hoe zit dat bij jou? Alsjeblieft help me met dit onderzoek. Ik benheel benieuwd of dit universeel is.Post je ervaring hieronder bij de ‘comments’of reageer op Twitter met hashtag #xonu.

En retweet om genoeg respondenten te krijgen :-).

Wat verzoent je nog meer met het leven dan een snorrende Janus? Juist, een goed glas Chateau Coulon.

Gezwicht dus. Na vier weken – het had een maand moeten zijn. En die vier weken waren een hele bevalling. Het meest opvallend? De reacties van anderen die zich persoonlijk op hun drankgebruik aangevallen leken te voelen doordat ik een maand niet dronk. Het zwaarst? De avonden na een dag hard werken, de etentjes waar ik mijn best voor had gedaan, de feestelijke momenten die je wilt beklinken.

Fris en fit moest ik worden. Ik ben 2 kilo afgevallen, niet slecht. Korte nachten deerden me minder dan anders, na vijf uur stapte ik fit uit bed. Ik sliep niet beter, wat ik wel hoopte. Meestal sliep ik niet langer dan tot vijf uur. Niets nieuws onder de zon. Wel prettig om te weten dat dat niet door de drank komt.

Een hele bevalling niettemin, dat fris en fit. Van tevoren dacht ik dat ik elk jaar een maand niet zou drinken. Dat denk ik nu niet meer. Maar na de bevalling van mijn zoon (nu bijna 11 jaar geleden) dacht ik ook dat ik nooit meer een kind zou willen. Mijn dochter is nu 9.

Voor @marianeele was het na vier weken mooi geweest en ik geef haar gelijk. Mijn moeder zei altijd: wat Jezus dronk, kan niet slecht zijn. En ik vul daar nu zelf bij aan: wat vond Jezus van water? Hij liep erover.

Update: een Janus is een houtkachel. Geen vibrator, zoals sommige schijnen te denken :-).

Snorrende Janus verzoent mij met alles wat er mij deze herfst aan kou en nattigheid overvalt. Er is niet veel dat daar beter in is.