Wat ik merk bij recenseren: het is lastig te bepalen wat ambiance en gezelschap is en wat restaurant zelf. Neem deze avond bijvoorbeeld. Het was zó gezellig met mijn twee kinderen en die aangename temperaturen… Ze hadden me doorgekookte spruiten kunnen voorzetten en ik had het nog top gevonden. Maar goed, hier mijn verhaal over Bleij.

Mijn tweede artikel voor De Buik was een belevenis. Omdat het superleuk was, en omdat het meteen het best gelezen artikel werd van de afgelopen weken. Meer dan 650 likes op Facebook en duizenden kliks. Dat ga ik niet snel meer overtroeven.

De Buik van Rotterdam beschrijft de culinaire wereld van Rotterdam. Restaurants, chefs, kookboeken en -workshops – alles komt smakelijk aan bod. Ik lees de blog al vanaf het begin. Onlangs heb ik me aangemeld als blogger, omdat ik het leuk vond weer eens puur voor mijn eigen plezier te schrijven (het is vrijwilligerswerk).

De Buik is geen recensiesite – je zult er tevergeefs zoeken naar kritische noten. Er staan louter enthousiaste en positieve verhalen op. Dat is wel even wennen voor mij als rasmopperaar. Ik mekker graag en trek met overgave mijn wenkbrauw op. Ergernis levert lekkere verhalen op, vind ik. Maar ik begrijp De Buik wel, zure meningen zijn er genoeg.