Ella doet mee aan een wedstrijd waarmee ze twee dagen Efteling kan winnen voor het hele gezin. Ze moest een sprookje schrijven van maximaal 300 woorden. Een sprookje schrijven kon ze wel, ze is er zelfs van overtuigd dat ze het sprookje schreef dat gaat winnen (aan zelfvertrouwen geen gebrek). Het was alleen drie keer te lang. Letterlijk. Samen hebben we het ingekort. Het is nog 25 woorden te lang, maar meer kon er niet uit. Hoop dat de jury met alle handen over de rechtvaardige harten strijkt.  

Er was eens in een land hier ver vandaan een dapper meisje dat Alize heette. Zij had als beste vriend een kleine muis die kon praten. Op een dag hoorden zij dat er een kluis in de Efteling was komen vallen en niemand wist waarom.
Warschel- zo heette de muis-  zei: Alize jij kan dat. Alize twijfelde.
Ik ga je helpen. Zei opeens een jongensstem. Die was van Nils Watrelan waar Alize al lang verliefd op was. Toen durfde Alize wel.
Een week later keek Alize vol bewondering naar de Efteling die voor haar lag.
De Directeur Van De Efteling Kwam op hun drieën afgerend. Kom binnen zei hij. Dit is Warbbelis Jacobs, de andere kandidaat. Meneer Jacobs kon je moeilijk groot noemen ook al was hij dat wel, voor een dwerg. Hij had een sikje  en een bolhoedje op. Hij mocht eerst. De dwerg dacht: als het niet lukt saboteer ik de kluis zodat Alize hem ook niet open krijgt…
Na een uur mocht Alize.
Toen Alize twee meter van de kluis af was werd ze opeens naar achter geblazen. Ik kan helpen zei Nils. Warschel pak mijn ene hand vast en Alize mijn andere hand. Zeg mij na.

Alize, Warschel en Nils zeiden dat rijmpje drie keer.
Nils zag het als eerste; een groene gloed om de kluis die langzaam steeds sterker werd.
BENG! En de kluis ging open. Warschels muizenstaart begon te trillen van opwinding. Alize las voor wat er op de binnenkant stond: deze kluis is speciaal voor de Efteling gemaakt om mensen te verbazen met de kunst van de Rabobank.
Meneer De Directeur Van De Efteling was erg blij.
En Alize en Nick trouwden en Warschel vond een muizenmeisje en ging samenwonen in hun huis.
En ze leefden nog lang en gelukkig.

Leeuwentemmer. Dat stond op het briefje dat ik kreeg van acteur/schrijver Leon de Waal. Dat was mijn eerste personage waar ik een achtergrond bij moest verzinnen.
‘Topmodel’ stond er op het tweede briefje. De twee briefjes erna vermeldden damestoilet (locatie) en proces (als bron van miscommunicatie). Opdracht: schrijf een dialoog waarin er iets mis loopt in de communicatie. Dit is het resultaat van een warm dagje ploeteren in het Abbertbos bij Elburg.

Katrina: Ben je daar eindelijk?

Anthony : Ja. Ik moest wachten tot ik naar binnen kon glippen. Maar ik had liever op het herentoilet afgesproken moet ik zeggen. Of desnoods op het invalidentoilet. Wat als iemand me zo naar buiten ziet gaan. Of als er iemand binnen komt?

K: Daar heb ik niks mee te maken. Heb je het bij je?

A Ik wil er eerst iets over zeggen.

K: Snel dan want ik heb niet veel tijd.

A:. Als ik het nu aan jou geef, hoe weet ik dan zeker dat je het niet gebruikt om mij in de problemen te brengen.

K: Dat weet je niet. Maar heb je keus?

A: Keus, kiezen, kiezen op elkaar. Kiezen voor elkaar. Katrina… Ik  heb  ook  een carrière.

K: Ging het goed?

A: Goed wil ik het niet noemen. Het is fout, het is en blijft fout.

K: Maar Santorini trapte erin?

A:  Ja hij trapte erin, hij at er van, precies zoals jij wilde.

K: Hoeveel foto’s?

A: Ik had een camera aan het plafond en een achter de spiegel. Ik heb er een stuk of 10 waarop je zijn gezicht goed ziet. Katrina, Waarom moet het zo? Kunnen we niet  samen optrekken?

K: Nee

 A: Stop met jouw werk, ga met mij mee de wereld rond.

K: Nee

A: Volgende week loop ik een show in Milaan.

K: Ben je doof. Geef die foto’s.

A: Waarom niet?

K Ik ga nergens heen zonder de katten.  Als Santorini mijn dieren en wagen houdt, kom ik nergens meer aan de slag.  Ik moet die foto ‘s hebben. (lacht schamper) Ze zijn mijn vrijbrief. Letterlijk en figuurlijk. Waar heb je precies foto’s van?

A: Nou, wat je zei. Dat ie in schoolmeisjesuniform voor me zit en dat ik ‘m billenkoek geef. En dat ie de vloer schoonlikt. O en dat ik in zijn mond plas. Maar Katrina, ik wil dat nooit meer doen. Ik ben niet zo. Ik hou van jou. Wanneer kunnen wij weer samen zijn?

K: Perfect. Oké geef de foto’s.

A: Krijg ik dan een kus?

K Geef hierrrrrrrrrrrrrrrrrrr.

A: Katrina, is dat alles? Katrina, ik wil je vasthouden.

K: Af! Chchchchch

A: Liefste…

K: Grrrrrauw

A: Je maakt me bang.

K: Grrrrrhap.

—–

Voor de volledigheid de uitwerking van de twee personages (daar kregen we tien minuten voor) die ik voorafgaan aan de scene moest beschrijven

Leeuwentemmer

Katrina  44 jaar uit Limburg. Was vroeger bang voor katten en heeft dat toen overwonnen, door katten te bestuderen. Lijkt zelf ook wel wat op een kat. Loopt op kousenvoeten, maar kan ongenadig scherp uit de hoek komen.  Was zesde kind. Joviale, populaire ouders  die nogal intimiderend waren, het hele gezin, behalve Katrina was te luid, als olifanten in een porseleinkast. Katrina is er stil en sluipend van geworden. Verdwijnt eigenlijk uit zicht tot ze met de grote katten werkt. Lijkt dan 30 cm groter te worden.

Topmodel

Anthony  27,  verwacht en krijgt bewondering. Kan goed pleasen. Kan goed doen of hij alles begrijpt. Is daarin kameleontisch. Was enig kind. Heeft haar hoogopgeleide ouders teleurgesteld, die hadden gehoopt dat hun zoon een wetenschappelijke carrière  zou nastreven.  Zoon heeft altijd op tenen moeten lopen, kon het vwo niet aan. Ging veel uit en blowde lange dagen tot hij gespot werd. Is toen van de dope afgegaan, reist nu voor opdrachten de hele wereld rond. Maar kan het nog steeds niet goed voor zijn ouders. Hij heeft zichzelf wijs gemaakt dat hem dat niks meer doet.

—–

Het is heerlijk om eens zo zonder veel na te denken alleen maar lekker te schrijven. Leon de Waal is een erg goede worskhopleider, met geweldige feedback. Iedereen glom na zijn complimenten. En hoewel niet iedereen een goed verhaal had, klopten alle complimenten. En leerde iedereen daar meer van dan wanneer hij kritiek had gegeven. Dank je wel Leon. Het waren twee bijzondere dagen.

De crime scene

Er is gisteren een moord gepleegd in de bossen bij Elburg. CSI Dronten kwam er niet uit en riep de hulp in van de stagiairs op Buitenkunst om het verhaal te achterhalen. Samen bedachten we dat en de rest van de dag hebben we allemaal een personage uitgediept. Dat van mij was de buschauffeur… Maar of hij het gedaan heeft? Ik weet het niet.